Miejscowość Krasiczyn znana jest przede wszystkim ze wspaniałego zamku otoczonego pięknym parkiem
Ocena odwiedzających:
Dodaj swoją recenzję u dołu strony!
Nikt jeszcze nie ocenił
Kategoria:
Parki, skwery, zieleń publiczna
Szybka orientacja:
ciekawa rzeźba terenu, kawiarnia, kolekcje roślin, ozdobne obiekty wodne, parking, restauracja, toalety, wstęp płatny
Adres: Krasiczyn;
Województwo: Województwo podkarpackie
Współrzędne GPS: 49.775600N, W
Telefony: (+48 16) 671 83 12
DLACZEGO WARTO ODWIEDZIĆ?
Zamek otoczony jest jednym z najpiękniejszych parków krajobrazowych w Polsce. Najstarsze założenia parku sięgają XVII wieku i mają charakter geometryczny. Już wtedy obok rezydencji Krasickich od strony wschodniej rozciągały się ogrody zwane „Zwierzyńcem”.
Godziny otwarcia:
W sezonie od 1 kwietnia do 31 października wejścia o każdej pełnej godzinie od 9:00 do 16:00.
Poza sezonem od 1 listopada do 31 marca zwiedzanie jest możliwe wyłącznie po wcześniejszej rezerwacji z min. jednodniowym wyprzedzeniem. Ostatnie wejście o godz. 15:00.
Ceny biletów:
Bilet normalny: 4 zł
Bilet ulgowy: 2 zł
Przewodnik po parku: 40 zł za grupę
W sieci:
WYBRANE ZDJĘCIA
Plany
Zdjęcia
Filmy
Nie dodano
Rośliny
Rośliny chronione – w Krasiczynie rośnie znaczna ilość roślin chronionych. Są to zarówno rośliny dziko rosnące i pospolite w okolicy jak również hodowane tylko w parku. Z drzew podlegających w Polsce gatunkowej ochronie występuje tu m.in. modrzew polski, wawrzynek wilcze łyko, limba, jarząb mączny, kłokoczka południowa, bluszcz pospolity, różanecznik, cis jagodowy rosnący tutaj zarówno w formie krzewiastej jak drzewiastej. Wzdłuż wschodniego ogrodzenia znajdziemy kilka sztuk pięcioigielnej sosny limby, która w stanie naturalnym występuje jedynie w Tatrach.
Z roślin egzotycznych podziwiać możemy m.in.: korkowca, dąb wielkoowocowy, cypryśniki i tulipanowiec amerykański, piękną jasną korą zachwyca platan klonolistny – roślina z południowej Europy. Warty zobaczenia jest również miłorząb dwuklapowy – o charakterystycznych wachlarzowatych liściach z równoległym unerwieniem. Znajdziemy też w parku magnolie, surmię, mahonię, orzecha czarnego, orzesznika gorzkiego, daglezję zieloną, wiele okazów żywotnika olbrzymiego i zachodniego, cyprysika Lawsona i groszkowego, żywotnikowca japońskiego.
Z gatunków krajowych rosną tu m.in: dąb, lipa, jesion wyniosły, klon zwyczajny, klon jawor i klon polny, topola biała, jodła pospolita, modrzew europejski, sosna pospolita, świerk.
Krasiczyńskie drzewa – pomniki rodzinne – Rodzina Sapiehów miała w zwyczaju sadzić drzewo z okazji narodzin potomka. Gdy rodził się syn zasadzono w parku dęba, gdy córka – lipę. Do dziś pod kilkoma drzewami zachowały się kamienne płyty z wyrytymi imionami i datami urodzin siedmiorga dzieci Adama Sapiehy. Wśród nich, najbliżej baszty Boskiej rośnie dąb posadzony w roku urodzenia (1867) późniejszego kardynała krakowskiego Adama Stefana, który wyświecił na księdza Papieża Jana Pawła II. Rosną tu również dąb „Paweł” z roku 1856, i dąb „Władysław”, rok sadzenia 1853, oraz lipa „Maria” z roku 1855.
Historia
Zamek otacza przepiękny park krajobrazowy w którym występuje ok. 200 gatunków krzewów i drzew, rodzimych i egzotycznych. Zadziwia ilością zgromadzonych tu gatunków roślin, a przede wszystkim bogactwem form i dostojeństwem rzadkich drzew. Jest to jeden z nielicznych parków dendrologicznych na terenie Polski południowo-wschodniej, ocalałych z zawieruchy wojennej.
W swej pierwotnej formie zwierzyńca zajmował on znacznie rozleglejszy obszar. Jednak ustalenie jego granic nie jest rzeczą łatwą, przypuszczać można, iż na krótko obejmował on niezalesioną południowo-wschodnią część nadsania, łącznie z podyluwialnymi starorzeczami Sanu. Częściowo już wówczas został on ograniczony przez rozwijające się miasto, jak również założenia urbanistyczne zamku i Krasiczyna. Nigdy nie był to rozległy ogród komponowany z myślą o zamku krasiczyńskim. Rosną w nim jednak okazy niepowtarzalne, samo zaś nagromadzenie tylu gatunków jest czymś niespotykanym w Polsce. Początki parku sięgają XVI i XVII wieku. Potem teren ten od zamku oddzieliła droga Przemyśl – Bircza, niszcząc cały układ wzgórza.
Najstarsze wzmianki o ogrodach w Krasiczynie pochodzą z inwentarzy sporządzonych w 1792 i 1887 roku. Są to najcenniejsze źródła dotyczące stylu i głównych założeń ogrodów, nie zawierają one jednak spisu roślin.
Obecna świetność ogrodu to przede wszystkim zasługa ostatnich właścicieli Krasiczyna- Sapiehów, rozmiłowanych zarówno w przyrodzie, jak też świadomie zmierzających do przyozdobienia i dodania splendoru magnackiej siedzibie. Zamiłowani podróżnicy i myśliwi przywozili z podróży po całym niemal świecie egzotyczne drzewa i krzewy. Sadzone głównie po stronie południowej stanowiły tło renesansowego obiektu Park urządzony był w różnych stylach, w zależności od mody i upodobań epoki.
Zapoczątkowane przez Sapiehów prace nad przyozdobieniem parku kontynuowane były przez wiek XIX i XX. Największe ich nasilenie przypadało na obecne stulecie. Prace te dotyczyły zarówno kolekcji drzew, jak też zmierzały w kierunku przekształcenia niektórych jego części w wolne, pełne światła przestrzenie z widokiem na zamek..
W czasie I i II wojny światowej — park w Krasiczynie uległ pewnej dewastacji. Zniszczenia jednak okazały się tu mniejsze niż w innych parkach; ocalały prawie wszystkie okazy flory egzotycznej.
Jak pisze Ks. Stanisław Bartmiński w książce ” Krasiczyn Miejscowość, Zamek, Park, Prafia” – można wyróżnić trzy strefy Parku:
1) park krajobrazowy, z kilkoma monumentalnymi, starszymi od zamku drzewami, (w większości już poza dzisiejszym ogrodzeniem w kierunku Urzędu Gminy) z dominującym stawem.
2) resztki ogrodów geometrycznych, z dobrze zachowanymi dwoma alejami lipowymi. Pierwsza biegnie od głównego wejścia w kirkegardzie w kierunku bramy zamkowej, druga, a właściwie dwie, w lewo, w kierunku dawnego ogrodu warzywnego. Trudno doszukać się śladów pozostałych alei z parku geometrycznego, alei żywotnikowej od górnego stawu w kierunku dawnej ochronki, czy alei świerkowej biegnącej od baszty królewskiej do ogrodów, która zaginęła jeszcze na przełomie wieków.
3) zasadzenia dziewiętnastowieczne Sapiehów z lat trzydziestych: daglezje, liczne aleje, obsadzone głównie kilkoma odmianami tui, skupiska modrzewi, sosny wejmutki, sosny odwróconej nad stawem oraz inne egzotyczne drzewa.
Ciekawostki
Nie dodano
Źródła zdjęć i informacji, ciekawe linki:
Park zgłosiła:
Agnieszka Pastuszka
Wydarzenia
Nie dodano
Źródła zdjęć – pod każdym zdjęciem w powiększeniu. Źródła i autorzy opisów oraz dodatkowe licencje dla treści – przejdź do zakładki „Więcej Informacji” (powyżej).