Kompleks parkowy (68,5 ha) niedaleko centrum Warszawy
Ocena odwiedzających:
Dodaj swoją recenzję u dołu strony!
Nikt jeszcze nie ocenił
Kategoria:
Parki, skwery, zieleń publiczna
Szybka orientacja:
boisko, ciekawa rzeźba terenu, kawiarnia, ozdobne obiekty wodne, parking, plac zabaw, przyjazny niepełnosprawnym, rzeźby, toalety, wstęp bezpłatny
Adres: Warszawa;
Województwo: mazowieckie
Współrzędne GPS: 52.212185N, W
Telefony:
DLACZEGO WARTO ODWIEDZIĆ?
Współczesny park doskonale sprawdza się jako miejsce do uprawiania sportu. Znajdują się tu dwie siłownie plenerowe. Każda wyposażona jest w komplet urządzeń do ćwiczeń różnych partii ciała: nóg, brzucha, ramion i rąk. Przez całą długość parku, od ul. Waryńskiego do ul. Żwirki i Wigury, ciągnie się ścieżka rowerowa. W parku znajduje się infrastruktura sprzyjająca różnym aktywnościom: rampy dla rolkarzy oraz deskorolkarzy, stoły do ping-ponga, obręcze do gry w koszykówkę czy urządzone w ramach budżetu partycypacyjnego 2015 boiska do siatkówki plażowej. Dla najmłodszych są dwa place zabaw z huśtawkami, zjeżdżalniami, karuzelami, a w części śródmiejskiej ze ścianką wspinaczkową. Jednak Pole Mokotowskie to także miejsce, gdzie można zrelaksować się i odpocząć od zgiełku Warszawy, przysiąść na chwilę z książką na jednej z gęsto rozstawionych ławek albo rozłożyć się z kocem na trawie czy urządzić piknik.
Godziny otwarcia:
Park otwarty całą dobę
Ceny biletów:
Wstęp bezpłatny
W sieci:
WYBRANE ZDJĘCIA
Plany
Zdjęcia
Filmy
Nie dodano
Rośliny
Nie dodano
Historia
Przed II wojną światową na ponad 200-hektarowym obszarze znajdowały się, m.in.: lotnisko, tor wyścigów konnych, ogródki działkowe i teren defilad wojsk Marszałka Piłsudskiego. Po II wojnie światowej rozpoczęła się parcelacja Pola Mokotowskiego. Wtedy wybudowano siedziby, m.in.: GUS, Biblioteki Narodowej, Miejskiego Przedsiębiorstwa Robót Ogrodniczych, budynki stołecznego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej i Politechniki Warszawskiej.
Historia lotniska
Najstarsze lotnisko komunikacyjne Warszawy, Pole Mokotowskie, znajdowało się na południowym skraju miasta, na południowy zachód od terenu wyścigów konnych przy ul.Polnej. Zajmowało tereny na granicy Ochoty i Śródmieścia, między dzisiejszymi ulicami: Wawelską (częścią Trasy Łazienkowskiej), Waryńskiego, Rakowiecką i Żwirki i Wigury. Lotnisko powstało w roku 1910, w rok po pierwszym w Warszawie pokazie lotniczym, który odbył się na placu wyścigów konnych. Pokaz był zresztą nieudany – francuski pilot Guyot na aparacie Bleriot „La Manche” połamał samolot, nie oderwawszy się od ziemi. Skutki imprezy były jednak dodatnie: Komisja Stowarzyszenia Techników, powołana dla zaznajomienia się ze sportem lotniczym, przekształciła się w Koło Awiatorów. W roku 1910 książę Stanisław Lubomirski założył Warszawskie Towarzystwo Lotnicze Aviata i wyjednał u gubernatora carskiego udostępnienie Towarzystwu części Pola Mokotowskiego, które było wówczas placem ćwiczeń armii rosyjskiej.
Pole Mokotowskie było płaskim, gliniastym terenem, mocno podmakających wiosną i jesienią. Wyznaczone pole wzlotów miało 1550 m długości (oś wschód – zachód) i 470 m szerokości. Hangary towarzystwa Aviata zbudowano od strony miasta – przy zbiegu ulicy Wawelskiej i toru wyścigów konnych. Po przeciwnej stronie pola znajdowały się zabudowania wojskowe, rampa kolejowa i strzelnica.
Do wybuchu I wojny światowej lotnisko służyło miłośnikom sportu lotniczego. Latali tutaj słynni pionierzy lotnictwa, tacy jak Henryk Segno, Michał Scipio del Campo, czy Francuz Legagneux. Szkoła latania Aviaty posiadała 7 samolotów: 3 dwupłaty Farmana, 2 jednopłaty Etrich i 2 Blerioty. Zamiarem księcia Lubomirskiego była także budowa samolotów. Co ważniejsze, nie tylko wytwarzanie typów seryjnych, ale także umożliwienie prywatnym konstruktorom pracy nad ich własnymi projektami. To właśnie na lotnisku mokotowskim powstał pierwszy polski samolot, zaprojektowany i zbudowany przez Czesława Zbierańskiego. Tutaj także powstał samolot słynnego konstuktora i malarza, inżyniera Czesława Tańskiego. W latach 1912 – 1914 lotnisko było użytkowane przez rosyjskie lotnictwo wojskowe. W czasie okupacji niemieckiej (1916 – 1918) stacjonowało tam lotnictwo niemieckie.
Po odzyskaniu niepodległości w roku 1918 lotnisko mokotowskie zostało przejęte przez Wojsko Polskie. Pierwsze jednostki lotnicze, z których sformowano 1 pułk myśliwski, użytkowały dawne zabudowania rosyjskie. W tych pionierskich czasach lotnictwo wojskowe zajmowało się głównie remontami przejętych po zaborcach samolotów. W czasie wojny polsko – sowieckiej 1920 roku lotnisko było przez pewien czas lotniskiem frontowym. Front był tak blisko, że samoloty bojowe i łącznikowe nie korzystały z lotnisk polowych. Pomimo małego zasięgu ówczesnych maszyn, startowały do walki bezpośrednio z Mokotowa. Stacjonował tu między innymi znany lotnik i pisarz, Janusz Meissner.
W roku 1921 Ministerstwo Kolei Żelaznych założyło na Polu Mokotowskim cywilny port lotniczy, wówczas zwany „stacją lotniczą”. Stacja była przeznaczona do obsługi linii Paryż – Strasburg – Praga – Warszawa, eksploatowanej przez francuskie towarzystwo „Franco – Roumaine”. Mieściła się ona w wagonach kolejowych, zaparkowanych na południowym skraju lotniska. Rok później stacja lotnicza otrzymała stały budynek, zlokalizowany koło dzisiejszego skryżowania ulicy Wawelskiej z Alejami Niepodległości. Początkowo stację użytkowało przedsiębiorstwo Aerolloyd, później (1925 – 1929) przez linie lotnicze Aerolot, przekształcone potem w Polskie Linie Lotnicze „LOT”. Stacja otrzymała także warsztaty lotnicze, noszące nazwę „Stoczni Linii Lotniczych”. Z trzech hangarów jeden przystosowano do prac remontowych, dwa pozostałe służyły do bieżącej obsługi samolotów komunikacyjnych. Do czasu powstania Stoczni remonty samolotów cywilnych wykonywały sąsiednie Wojskowe Warsztaty Remontowe. Bardziej skomplikowane prace musiały być zlecane warsztatom na lotnisku Wolnego Miasta Gdańska. To ostatnie było dość niedogodne – po pierwsze daleko, po drugie drogo, z powodu niekorzystnej wymiany złotówek na gdańskie guldeny.
W roku 1931 w cywilnym porcie lotniczym była już poczekalnia, restauracja, urząd pocztowy, ambulatorium, a także urząd celny, posterunek policji i oddział straży pożarnej. Lotnisko bylo wyposażone w dzienne i nocne znaki orientacyjne. Na środku pola wzlotów było wymalowane koło z napisem WARSZAWA, obok którego wykładano z białych płacht literę 'T’, której podstawa wskazywała kierunek wiatru. Oprócz tego na dachach hangarów powiewały pasiaste rękawy. Nocą lądowanie ułatwiały czerwone światła przeszkodowe na dachach budynków oraz oświetlony wskaźnik kierunku lądowania.
W bezpośrednim sąsiedztwie pola wzlotów, przy placu Unii Lubelskiej (w miejscu dzisiejszego Supersamu) znajdowały się baraki Państwowych Zkładów Lotniczych. Mimo trudnych warunków, Zakłady były fabryką lotniczą z prawdziwego zdarzenia: oprócz remontów prowadziły produkcję seryjną samolotów myśliwskich PZL P7, P11 i P24, w swoim czasie jednych z najlepszych w świecie. Ich twórcą i głównym konstruktorem PZL był inżynier Zygmunt Puławski. Puławski zginął w wypadku lotniczym 21 marca 1931 roku. Pilotowany przez niego samolot łącznikowy rozbił się przy ulicy Słupeckiej, koło Placu Narutowicza.
W miarę rozwoju miasta lotnisko było otaczane zwartą i wysoką zabudową. W dodatku większość przeszkód, z których najznaczniejsze to kościół Zbawiciela i komin Politechniki, było zgrupowane na kierunkach, z których najczęściej podchodzono do lądowania. Kierunek lądowania jest wyznaczany w miarę możliwości pod wiatr, który przeważnie wieje tutaj mniej – więcej z południa. Przeszkodą okazał się także, niezbyt fortunnie ulokowany, 75-metrowy maszt radiostacji lotniczej na Służewcu. Budynki i maszty radiostacji, zbudowane u zbiegu ulic Puławskiej i Wałbrzyskiej, pełnią swoją rolę do dnia dzisiejszego.
11 listopada 1932 roku na pl. Unii Lubelskiej odsłonięto Pomnik Lotnika dłuta E. Wittiga. Jako model posłużył kapitan Bolesław Orliński, wsławiony przelotem na trasie Warszawa – Tokio – Warszawa. Orliński pracował wówczas jako wojskowy pilot oblatywacz. Pomnik stoi dziś na rondzie u zbiegu ulic Wawelskiej, Raszyńskiej i Żwirki i Wigury.
Decyzję o przeniesieniu lotniska podjęto już w roku 1924, kiedy to z funduszy państwowych wykupiono około 460 hektarów terenu, położonego między Rakowem i Zbarzem z północy, Okęciem i Załuskami z zachodu, wsiami Paluchem i Rybiem z południa i Gorzkiewkami ze wschodu.
Ciekawostki
- Pionierskie loty lotników: Franciszka Żwirki (1895-1932) i Stanisława Wigury (1903-1932)
- W 1912 roku lotnisko przejęła armia rosyjska
- Katastrofa. Rankiem 28 maja 1913 roku porucznik Aleksander Perkowski wystartował z lotniska na Polu Mokotowskim, kilka minut później runął na ziemię z wysokości ponad 100 metrów. Pilot dawał słabe oznaki życia, po przewiezieniu go do szpitala zmarł
- W 1915 roku lotnisko przejęło wojsko niemieckie
- Teren defilad wojsk Marszałka Piłsudskiego
- Tor Wyścigów Konnych
- Po II wojnie światowej urządzono park, któremu w 1990 roku nadano imię Józefa Piłsudskiego
- Dziś Pole Mokotowskie zajmuje niespełna 60-hektarów
Źródła zdjęć i informacji, ciekawe linki:
Park zgłosiła:
Magda Sławińska-Czyrka
Wydarzenia
Nie dodano
Źródła zdjęć – pod każdym zdjęciem w powiększeniu. Źródła i autorzy opisów oraz dodatkowe licencje dla treści – przejdź do zakładki „Więcej Informacji” (powyżej).