Palmiarnia Poznańska

Plany

Zdjęcia

Filmy

Rośliny

Palmiarnia Poznańska to jeden z najstarszych w Europie ogrodów tego typu. Jej unikalne zbiory to 17 tys. roślin należących do 1100 gatunków.

Pawilon I
Prezentowana jest w nim roślinność subtropikalna, jest pawilonem centralnym łączącym pawilon roślin tropikalnych i śródziemnomorskich. Dominują w nim pnącza oraz palmy. Do najciekawszych i najcenniejszych roślin tego pawilonu zaliczyć można kilka gatunków sagowców z sagowcem malajskim (Cycas rumphii), palmy: Arengę pierzastą (Arenga pinnata), australijską palmę Woydetia bifurcata oraz mający około 18 m wysokości okaz daktylowca właściwego (Phoenix dactylifera). Ściany pawilonu porastają  pnącza w tym ekspansywna Tetrastigma voinerianum.

Pawilon II i III
W pawilonach tych eksponowana jest kolekcja roślin charakterystycznych dla basenu Morza Śródziemnego, w tym wiele roślin użytkowych. Ozdobą pawilonu drugiego jest stale owocujący gaj cytrusowy oraz okazała palma feniks (Phoenix canariensis). W pawilonie trzecim szczególna uwagę zwracają liczne, dużych rozmiarów palmy, wśród których dominuje szorstkowiec (Trachycarpus fortunei). Wyróżnia się też drzewo figowe (Ficus carica), które często pokryte jest dorodnymi owocami. Szczególną atrakcją tego pawilonu jest około 10 metrowy dąb korkowy (Quercus suber), dostarczający cennego surowca, z którego od wieków wykonuje się korki do butelek. Do ciekawostek botanicznych pawilonu  zaliczyć można grupę zastrzalinów (Podocarpus sp.) roślin iglastych, których lancetowate lub jajowate igły łudząco przypominają liście roślin okrytonasiennych. W pawilonie III rośnie jedna z najdłużej rosnących w Palmiarni roślin oliwka europejska Olea europaea, która przetrwała krytyczny dla obiektu rok 1945.

Pawilon IV
W pawilonie zgromadzono bogaty zbiór przedstawicieli sukulentów głównie kaktusów. Zgromadzone tu rośliny przedstawiają bogactwo form, które pozwalają przetrwać roślinom w warunkach skrajnej suszy. Oglądać można tutaj liczne sukulenty liściowe (Agave sp., Furcraea sp.), formy o zgrubiałej podstawie pędu, oraz bogato reprezentowana grupa sukulentów łodygowych – kaktusów. Niespotykana różnorodność form prezentowanych roślin poraża kształtami, bogactwem przystosowań, a w okresie letnim feerią barw kwiatów. Do najciekawszych okazów zaliczyć można liczne formy z gatunku Echinocactus grusonii i rodzajów Ferocactus, Astrophytum i Pachycereus.

Pawilon V
Na uwagę zasługuje prezentowana tu formacja epifitów, grupy roślin porastających inne, najczęściej drzewiaste rośliny, ale nie będącymi pasożytami. Są wśród nich storczyki, paprocie, ananasowate, a nawet kaktusy. W pawilonie zgromadzono bogaty zbiór roślin z rodziny obrazkowatych, głownie z rodajów Monstera sp., Philodendron sp., Dieffenbachia sp., Aglaonema sp. Na uwagę zasługuje okazały bananowiec – banan mądrości (Musa x sapientum), często z dojrzewającą kiścią pełną aromatycznych, lecz pełnych drobnych nasion owoców. Znana wszystkim monstera (Monstera delicosa) zachwyca wielkością liści i dużą liczbą zwieszających się korzeni powietrznych. Na uwagę zwraca również okazały okaz palmy Pritchardia pacifica.

Pawilon VI
W pawilonie tym dominują formy drzewiaste  głównie z bogatego w gatunki rodzaju fikus – Ficus. Tworzy to namiastkę mrocznego, gęstego i tajemniczego lasu tropikalnego. Charakterystyczną cechą są korzenie powietrzne i podporowe, które wytworzyły się u wielu prezentowanych tu drzew niczym w naturze. W pawilonie znaleźć można także pieprz czarny, drzewo hebanowe, muraję i hurę – drzewo o pniu pokrytym kolcami i bardzo ciekawym sposobie rozsiewania nasion.

Pawilon VII
Centralne miejsce pawilonu zajmuje basen do uprawy wiktorii królewskiej (Victoria regia), której pływające, pokryte na spodniej stronie ostrymi kolcami liście dorastają do 2m, a ich niezwykła konstrukcja i wyporność sprawia, że bez trudu utrzymują ciężar małego dziecka. Brzegi zbiornika zajmują liczni przedstawiciele rodzaju pandan (Pandanus sp.), roślin występujących na bagnistych terenach strefy tropikalnej. Na parapetach wokół zbiornika prezentowane są rośliny użytkowe takie jak trzcina cukrowa (Saccharum officinarum), banan mądrości (Musa x sapientum) i banan uprawny (Musa nana), drzewka kawy arabskiej (Coffea arabica), kakaowiec (Theobroma cacao) i arnota właściwa (Bixa orellana). Na specjalną uwagę zasługuję bardzo rzadko spotykana w kolekcjach botanicznych, owocująca  palma kokosowa (Cocos nucifera).

Pawilon VIII
Dzięki zastosowaniu specjalnie podwyższonego i podgrzewanego parapetu możliwa jest uprawa drobnych gatunków z dna lasu tropikalnego takie jak begonie, ananasowate, maranty i drobne paprocie. Eksponowane są tu również licznie kwitnące storczyki, z użytkowym gatunkiem – wanilią (Vanilla planifolia).Część pawilonu zajmuje kolekcja paproci drzewiastych i sagowców ze spektakularnie zakwitającym, męskim okazem sagowca indyjskiego (Cycas circinalis), które oddają charakter flor dawnych er geologicznych.

Pawilon IX
Kolekcja  składa się głownie z roślin reprezentujących florę afrykańską, szczególnie liczne prezentowane są gatunki wilczomleczy i aloesów, różnorodne rośliny kaudyczne oraz sagowce i palmy. Na uwagę zasługuje liczna grupa sagowców z najstarszą rośliną Palmiarni – 400 letnim, australijskim sagowcem Macrozamia moorei. Jedną z ciekawszych botaniczne form sagowców jest okaz z gatunku Encephalartos laurentianus – której nasiono przed kilkunastu laty przywiózł z natury prof. St. Lisowski z Katedry Geobotaniki UAM.

Historia

1910-11 – powstaje pierwsza Palmiarnia, o powierzchni 534 m2. Składa się z części centralnej, w której prezentowano palmy oraz dwóch skrzydeł, przeznaczonych do kolekcji kaktusów i roślin tropikalnych.

1922 – powstaje pierwszy w Polsce dział akwarium i pawilon z basenem dla Victoria regia oraz dział roślin użytkowych.

1928-29 – w związku z Powszechną Wystawą Krajową, powstaje nowy obiekt (druga palmiarnia). Palmiarnia ma siedem pawilonów różnej wielkości i łączną powierzchnię 1694 m2.

1939 – Palmiarnia zostaje nieznacznie uszkodzona w trakcie działań wojennych.

1941 – ponowne uszkodzenie pawilonów Palmiarni przez ciężką bombę angielską, część roślin zostaje zniszczona przez niskie temperatury.

1945 – silne uszkodzenie obiektu w trakcie wyzwalania Poznania, uszkodzenia szyb dochodzą do 60%, zniszczeniu ulega prawie cała kolekcja roślin.

1946 – ponowne otwarcie Palmiarni – 5 działów, obsada roślinna powstała z roślin pochodzących z likwidowanych majątków ziemskich.

1961 – wybudowany zostaje dział akwarium – łącznik do przeniesionej i adaptowanej na pawilon hali targowej; łączna powierzchnia obiektu 2528 m2 przy 18.000 m3 kubatury.

1978 – ze względu na zły stan techniczny zapada decyzja o zamknięciu Palmiarni dla zwiedzających.

1982 – decyzja o budowie nowego obiektu metodą obudowy, pozwala to na zachowanie poprzedniej kolekcji roślin.

1992 – zakończenie prac budowlanych. Nowa Palmiarnia ma 4600 m2 i 46.000 m3 kubatury, tworzy ją dziesięć pawilonów wystawienniczych (w tym dział akwarium) oraz dwa pawilony zaplecza.

01.10.1992 – otwarcie trzeciej Palmiarni Poznańskiej dla zwiedzających.

1998 – powstaje stacja uzdatniania wody, zapewniająca obiektowi wodę o optymalnych do uprawy roślin tropikalnych parametrach.

2000 – modernizacja kotłowni, w efekcie uzyskano stałe i równomierne temperatury w pawilonach i ograniczono emisję zanieczyszczeń do atmosfery.

2001-02 – powstaje instalacja zamgławiania utrzymująca niezbędny poziom wilgotności i umożliwiająca uprawę wymagających roślin tropikalnych.

2003 – powstaje dodatkowy pawilon dydaktyczno-usługowy włączony w cykl zwiedzania (powierzchnia 220 m2), pełniący także funkcję kawiarni.

2003 – w budynku administracyjnym powstaje sala konferencyjna połączona z pawilonem I, posiadająca niezbędne wyposażenie techniczne (klimatyzacja, system multimedialny).

Ciekawostki

Nie dodano

Źródła zdjęć i informacji, ciekawe linki:

Wikipedia

Palmiarnia

Ogród zgłosił:

Rafał Szyrszeń

Wydarzenia

Nie dodano